به گزارش خبرگزاری حوزه از مشهد، آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی در مراسم عزاداری شهادت امام هشتم (ع) که در حرم رضوی برگزار شد، اظهار داشت: برادران و خواهران روز شهادت جان‌گداز امام هشتم (ع) بالاترین سعادت نصیب شما شد تا عزای ایشان را روی فرش بارگاه رضوی برپا کنید و برق اشک خود را در غربت آن حضرت به ایشان نشان دهید.
وی بهترین برنامه برای امروز را توجه به شهادت‌نامه امام رضا (ع) دانست و افزود: متن این شهادت‌نامه عبارت است از توضیح و تفسیر جریان شهادت ایشان است که در طی دو سال و چهار ماه یعنی از روز دحوالارض سال ۲۰۰ هجری تا صفر سال ۲۰۲ هجری به طول انجامید؛ بر همین اساس شاید طولانی‌ترین شهادت در بین ائمه معصومین (ع)، شهادت امام رضا(ع) باشد.
نماینده ولی‌فقیه در خراسان رضوی با بیان اینکه وجود مقدس پیامبر اکرم (ص) دو تن از عزیزان خود را «بضعة منی» معرفی کردند، ادامه داد: اول وجود مقدس صدیقه اطهر فاطمه زهرا (س) و دوم وجود مقدس امام رضا (ع) را پیامبر به عنوان سرمایه و پاره تن خود معرفی کردند.
وی با طرح این پرسش که نقش حضرت زهرا (س) و امام هشتم (ع) در سرمایه بودن برای پیامبر چیست؟، تصریح کرد: نخست مسئله ولایت و امامت بود که بعد از رحلت پیامبر اکرم(ص) توسط مجاهدت‌های حضرت زهرا (س) با پذیرش جانشینی حضرت علی (ع) صورت گرفت و جریان شیعه که نمایشگر اسلام ناب محمدی است با تلاش آن حضرت شکل گرفت، زیرا اگر ایشان نبودند جریان امامت تثبیت نمی‌شد.
آیت‌الله علم‌الهدی با اشاره به اینکه چنین خصوصیتی برای امام رضا (ع) نیز در جریان امامت و ولایت وجود داشت، ابراز کرد: در زمان ایشان نیز خطر سقوط امامت و ولایت توسط مأمون ملعون وجود داشت. زیرا مأمون که دریافته بود نمی‌تواند با شهادت امام جریان امامت را از بین ببرد نقشه‌ای کشید تا جریان امامت را منحرف کند.
وی اضافه کرد: مأمون می‌دانست که جریان امامت بزرگ‌ترین سنگلاخ سر راه جریان خلافت اموی و عباسی بوده و این‌ها نمی‌توانند حکومت بی‌دردسری داشته باشند مگر بتوانند اساس امامت را از بین ببرند، برای همین او تصمیم گرفت تا جریان خلافت و امامت را در یکدیگر ادغام کند، به همین منظور از امام هشتم (ع) طی نامه‌ای دعوت کرد تا برای خلافت به‌به دورترین نقطه مرزی یعنی خراسان بروند.
عضو مجلس خبرگان رهبری ادامه داد: مأمون قصد داشت بعد از خلافت رسیدن امام رضا (ع) با کشتن ایشان خود را جانشین برحق خلافت و امامت نشان دهد، پس فضل بن سعد دعوت‌نامه‌ای برای امام نوشت و رجاء بن ابی‌ضحاک نیز به عنوان مأمور بدرقه و همراهی عامام رضا(ع) به مدینه فرستاده شد؛ وی در این زمینه از مأمون دستور داشت تا امام رضا (ع) را محترمانه به مرو آورد.
وی با بیان اینکه از اینجا شهادت‌نامه امام رضا(ع) شروع می‌شود، گفت: امام ابتدا که نامه را دریافت کردند، تمایلی از خود نشان ندادند، اما با حضور رجاء بن ابی ضحاک ایشان مجبور شدند تا سفر را بپذیرند؛ قبل از حرکت امام رضا (ع) با حاضر شدن بر مزار پیامبر اکرم(ص) ضمن وداع با ایشان پسر هشت‌ساله خود یعنی امام جواد (ع) را به عنوان جانشین بعد از خود معرفی کردند.
آیت‌الله علم‌الهدی تأکیدکرد: روزی که امام رضا (ع) قصد حرکت از مدینه را داشتند، مردم جشن گرفتند و مسرور و شادمان بودند که ایشان می‌خواهند خلیفه مسلمین شوند که یک‌مرتبه صدای ضجه شدیدی از داخل خانه امام رضا (ع) بیرون آمد و مردم وحشت‌زده شدند، کنیزی سراسیمه و گریان از خانه بیرون آمد و گفت، مردم سرورم فرمودند این سفر نقشه مأمون است تا من را بکشند، پس برای غربت و تنهایی من اشک بریزید.
